طلاق غیابی و نکات حقوقی آن

طلاق غیابی به این معنی است که یکی از زوجین دادخواست طلاق میدهد و طرف دیگر یا در دادگاه حاضر نمیشود و یا وقت رسیدگی به وی ابلاغ نمیگردد.

در این حالت اگر رای صادر شود، رای طلاق، غیابی خواهد بود. رای غیابی ظرف مدت ۲۰ روز در همان شعبه قابل واخواهی خواهد بود. به این معنی که شخصی که رای نسبت به وی غیابی صادر شده، ظرف مهلت ۲۰ روز میتواند از همان شعبه تقاضای رسیدگی مجدد نماید.

طلاق غیابی از طرف زن

زوجه (زن) برای طلاق بدون رضایت مرد لازم است که دلیل محکمه پسندی داشته باشد. به عبارتی باید عسر و حرج خود را در زندگی برای دادگاه اثبات نماید. جهت اطلاعات بیشتر در مورد شرایط طلاق از جانب زن (زوجه) توصیه میکنیم روی لینک آبی رنگ کلیک کرده و مقاله مربوط به آن را مطالعه فرمایید.

در صورتی که زن دلایل کافی برای عسر و حرج را به دادگاه ارائه دهد و مرد علیرغم ابلاغ وقت رسیدگی، در دادگاه حاضر نشود یا لایحه تقدیم دادگاه نکند و یا احضاریه دادگاه به وی ابلاغ واقعی نشود رای طلاق، غیابی صادر میگردد.

انواع ابلاغ

ابلاغ واقعی: در صورتی که احضاریه دادگاه به خود شخص ابلاغ شده باشد، ابلاغ واقعی صورت گرفته است.

ابلاغ قانونی: اگر بستگان شخص، احضاریه دادگاه را دریافت کنند و یا کسی در محل ابلاغ نباشد و احضاریه الصاق شود ابلاغ قانونی است.

طلاق غیابی از طرف مرد

مطابق قانون ایران، حق طلاق با مرد است و شوهر برای طلاق زن نیازی به دلیل موجه ندارد. بنابراین دادگاه چه زوجه در جلسه رسیدگی حاضر شود و چه حاضر نشود رای طلاق را صادر خواهد کرد. فقط در صورتی که زوجه (زن) در جلسه رسیدگی حاضر نشود رای طلاق، غیابی صادر میشود.

نکته: اگر رای طلاق غیابی باشد، مرد مجاز به طلاق زن بدون پرداخت حقوق مالی وی نیست. به عبارت دیگر، دادگاه رای طلاق را صادر میکند ولی در مرحله اجرای حکم لازم است که اول حقوق مالی زن (مهریه، اجرت المثل ایام زوجیت، نفقه) تعیین تکلیف شود.

طلاق با وکالت در طلاق

توجه داشته باشید که چنانچه زوجه (زن) از شوهر خود وکالت در طلاق (حق طلاق) داشته باشد لازم است که برای انجام مراحل طلاق توافقی از یک وکیل دادگستری استفاده نماید. در این حالت هر چند زوج (مرد) در دادگاه حاضر نمیشود ولی رای صادره از سوی دادگاه، رای غیابی محسوب نمی گردد.

بیشتر بدانید: توضیحات مفصل در مورد انواع طلاق